Hoofdstuk 59

==

Die avond lag Tom grijnzend op de bank. Lou lag in zijn armen, ook grijnzend. Ze hadden zoveel gegrijnsd dat hun gezichtspieren er pijn van deden.

‘Een baby in het voorjaar,’ zei Tom dromerig. ‘Het seizoen van het nieuwe leven. Kan het nog mooier?’

‘Ik wist niet hoe je zou reageren,’ zei Lou, ‘want we hebben maar één keer met elkaar geslapen.’

‘Daar hoef je mij niet aan te herinneren,’ zei Tom met geamuseerd sarcasme. ‘Trek vanavond nog bij me in, dan kun je in mijn bed slapen en zal ik je laten zien hoe lief ik kan zijn.’

Het klonk heel erg verleidelijk, dacht Lou. Er stroomde iets door haar aderen dat veel op heel sterke zoete wijn leek. Maar nog niet.

‘Alsjeblieft, Tom, ik moet eerst alles afhandelen met Phil, definitief,’ zei Lou. ‘Ik heb geen verhoudingen. Zo ben ik niet. Het voelt gewoon niet goed om het in deze volgorde te doen.’

‘We krijgen samen een kind. Vind je dat niet definitief genoeg?’ vroeg Tom. Er klonk een hapering in zijn stem die ze nooit eerder had gehoord.

‘Nee,’ zei Lou. ‘Geef me nog een dag. Eén dag. Dan gaan we plannen maken voor ons.’

Tom knikte alsof hij het begreep. Probeerde ze tijd te rekken? Wilde ze Phil de kans geven om het goed te maken? Stel nou dat hij morgen een groot charmeoffensief begon? Phil Winter was zo zelfverzekerd, zo dominant. Hij hield Lou tegen zich aan totdat ze op moest staan omdat ze weer misselijk was. De hormonen gierden door haar lijf. In haar toestand zou ze zich gemakkelijk laten manipuleren. Stel nou dat Phil daar misbruik van maakte en haar ervan wist te overtuigen dat ze bij hem terug moest komen in zijn grote warme huis en grote warme bed? Tom wist dat het nergens op sloeg; Lou was immers in verwachting van zijn kind. Maar iets voelen en iets weten waren compleet verschillende dingen.

Lou kwam terug en kroop weer lekker tegen hem aan. Hij legde zijn hand op haar buik. Hij wilde zijn baby laten weten dat hij er was.

‘Ik kan het nog steeds niet geloven,’ zei hij.

‘Jíj kunt het niet geloven!’ riep Lou uit. ‘Ik wil niet weer over Phil beginnen, maar wij hebben het een hele tijd geprobeerd, en er gebeurde niets. En ik slaap één keer met jou en bingo.’

Wéér Phil. Het deed Tom pijn dat zijn naam op dit intieme moment ter sprake kwam, maar hij probeerde het weg te lachen. ‘Kennelijk heb ik superzaad.’

‘Wat ben jij verwaand!’

‘Nou, het is toch zo?’

Lou sloeg hem met een kussen op zijn hoofd. ‘Vertel me liever of je een jongen of een meisje wilt, macho.’

‘Echt, Lou, ik weet dat het een cliché is, maar ik vind alles best, zolang de baby maar gezond is.’ Stel nou dat ze terugging naar Phil en hij zijn kind nooit te zien kreeg?

‘Ik heb besloten dat ik me niet zal verzetten als Phil morgen moeilijk gaat doen. Dan moet ik gewoon geduld hebben. Ik denk niet dat hij akkoord zal gaan met een vluggertje, maar ik zal me er niet over opwinden.’

‘Ik ben altijd in voor een vluggertje,’ zei Tom, en hij probeerde het kussen te ontwijken. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen, dronk haar in... voor het geval het de laatste keer zou zijn. De gedachte dat ze Phil de volgende dag zou zien maakte hem doodsbang. Hij was niet van plan geweest om de macho uit te hangen, maar hij was erop gemaakt om te beschermen, en hij was inmiddels te oud om zijn instelling te veranderen. Hij had voorgesteld met haar mee te gaan, maar uiteraard had ze nee gezegd.

‘Stel nou dat we een tweeling krijgen? Een jongen én een meisje,’ zei Lou. ‘Phils tweeling was zo mooi.’

Phil Phil Phil.

‘Ik denk niet dat wij blonde kinderen met bruine ogen zullen krijgen,’ zei hij hoofdschuddend. Het kostte hem moeite om de bijna angstige trilling in zijn stem te verhullen.

‘Nee, dat denk ik ook niet,’ gaf ze toe.

Ze keken allebei verzonken in hun eigen gedachten voor zich uit, en opeens begon Tom te mompelen. ‘Nee, dat kan helemaal niet. Onmogelijk. Natuurlijk! Wat stom!’

‘Waar héb je het over?’ vroeg Lou.

‘Ik ben zo terug.’ Hij sprong op van de bank, stoof de kamer uit en kwam even later terug met een encyclopedie in zijn handen en een brede grijns op zijn gezicht. ‘Ik heb goed nieuws voor Phil. Misschien kun je er gebruik van maken om de scheiding sneller te laten verlopen.’ Hij liep naar de kast, haalde een blocnote uit een la en begon kleine kleurige rondjes te tekenen.

Lou dacht dat hij gek was geworden, waarschijnlijk veroorzaakt door de onthouding. Ze zou heel snel met hem moeten vrijen, anders zou hij beslist zijn verstand verliezen.